ارتباط سواد سلامت با درک از خودکارآمدی در بیماران قلبی عروقی بستری در بیمارستانهای آموزشی شهر خرم آباد در سال 1396

مقدمه: سواد سلامت ناکافی و کمبود اطلاعات مرتبط با مدیریت بیماری، می تواند خودکارآمدی در مراقبت را متاثر سازد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سواد سلامت با خود-کارآمدی در بیماران قلبی عروقی انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی، همبستگی 161 بیمار قلبی عروقی با استفاده از روش نمونه گیری  غیراحتمالی، بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان آموزشی شهر خرم آباد در سال 1396، برای  شرکت در مطالعه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش شامل فرم اطلاعات فردی و اجتماعی، پرسشنامه سواد سلامت و پرسشنامه خودکارآمدی بود. از شاخص های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون یا اسپیرمن برای تحلیل داده ها در نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی مشارکت کننده ها 68/12±97/59 سال بود. بیشتر آنها زن (59%) و متاهل (4/71 %) بودند. بیشتر آنها دارای تحصیلات کمتر از دیپلم بودند(9/78 %). یافته ها نشان داد، بیشتر افراد مورد مطالعه دارای میزان سواد سلامت در حد مرزی/متوسطی بودند (2/75 %). همچنین از خودکارآمدی مرزی/متوسطی برخوردار بودند (2/70 %). یافته های اصلی نشان داد، بین نمره کل سواد سلامت با خودکارآمدی ارتباط معناداری وجود دارد (65/.= r، 001/.=p) به طوری که افراد با میزان سواد سلامت بالاتر، دارای خودکارآمدی بیشتری بودند. نتیجه گیری: یافته های مطالعه کنونی نشان داد، بیماران قلبی عروقی دارای میزان سواد سلامت و خودکارآمدی در حد مرزی هستند و با توجه به ارتباط معنادار سواد سلامت با خودکارآمدی نیاز به مداخلات پرستاری برای افزایش خودکارآمدی و سواد سلامت جهت اتخاذ رفتارهای سلامت وجود دارد.